Korzysci i koszty z inflacji

Pieniądz nie jest superneutralny, tzn. Polityka pieniężna wywiera pewne trwałe, realne efekty. Dla niskich stóp inflacji są one zaniedbywalnie małe, wiemy o ich istnieniu na podstawie szczegółowych badań. Ze względu na przeciwstawne efekty, bardzo trudno określić wypadkową. Dla wysokich stóp inflacji przeważają efekty negatywne.

Korzyści z inflacji (grease effects)

Zmniejsza problem sztywności płac nominalnych. Płace nominalne bardzo trudno jest obniżyć, co przy niskiej inflacji może uniemożliwić obniżenie płac realnych w wielu przedsiębiorstwach. Zmniejsza ryzyko wpadnięcia w pułapkę nieujemnych stóp nominalnych. Istotne w przypadku wystąpienia silnych szoków recesyjnych (np. Pęknięcie bąbla spekulacyjnego). Przykład: Japonia, deflacja + nieujemna stopa nominalna = wysokie stopy realne, nieskuteczność polityki pieniężnej w wyciąganiu gospodarki z recesji.

Koszty inflacji (sand effects)

"Koszt zdartych zelówek". Inaczej koszt transakcyjny np. Z modelu Baumola - Tobina. Inflacja oznacza dodatnie nominalne stopy procentowe: część aktywności ekonomicznej poświęcana jest na zabezpieczanie aktywów finansowych (np. Gotówki) przed jej skutkami.

Koszt wymiany banknotów

Koszty menu. Inflacja oznacza większą częstotliwość zmian cenników.

Koszty niewłaściwej alokacji zasobów

Wyższa inflacja oznacza w praktyce wyższą wariancję inflacji i cen względnych. Oznacza to, że łatwiej pomylić zmiany cen względnych spowodowane przez inflację, ze zmianami cen spowodowanymi przesunięciami popytu i błędnie alokować inwestycje.

Koszty erozji bazy informacyjnej

Informacja ekonomiczna (gromadzona przez przedsiębiorstwa lub banki) szybciej się dezaktualizuje. Trzeba poświęcić więcej zasobów na jej uaktualnianie. Zwiększona redystrybucja majątku. Przykłady: Trudność w oszacowaniu przyszłej inflacji powoduje pomyłki przy ustalaniu oprocentowania pożyczek: ktoś zyskuje, ktoś traci. Podatek inflacyjny: rząd zyskuje, obywatel traci.